Ονομάστε μια χώρα και αναμφίβολα θα έχουν τη δική τους εκδοχή των ζυμαρικών, και σίγουρα όχι μόνο μία. Είναι ένα παραδοσιακό φαγητό για εκατομμύρια ανθρώπους, που τρώγεται σε θρησκευτικές και εορταστικές περιστάσεις, τρώγεται με κρέας, περιχυθεί με σάλτσα, σερβίρεται ως επιδόρπιο ή απλά ως ελαφρύ σνακ. Μπορούν να είναι βουτηγμένα, γεμιστά, βραστά, τηγανητά ή στον ατμό.
Τα ζυμαρικά είναι μια αρχαία τροφή. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι οι άνθρωποι των σπηλαίων ετοίμασαν πραγματικά κάποια εκδοχή. (Ίσως ο θρυμματισμένος δεινόσαυρος μετατράπηκε σε μπάλα και την πέταξε στο βραστό νερό μόλις κατάλαβαν πώς να ανάψουν μια φωτιά.) Τα γεμιστά ζυμαρικά εμφανίστηκαν πιθανώς αιώνες αργότερα και είναι γνωστά ως ιαόζιπιθανότατα πριν από περίπου 2000 χρόνια. Η δημιουργία τους ανήκει σε έναν άνδρα ονόματι Zhang Zhongjian, έναν διάσημο γιατρό βοτανοθεραπείας κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν. Πολλοί φτωχοί στη γενέτειρά του υπέφεραν από κρύο και κρυοπαγήματα στα αυτιά τους. Ετοίμασε μεγάλες δεξαμενές με βρασμένη σούπα λαχανικών, πρόσθεσε βότανα, μετά πέταξε τα ζυμαρικά και τάισε το μείγμα στις μάζες. (Φυσικά, ήταν ο πρόδρομος της κοτόσουπας για το κρυολόγημα και τη γρίπη.) Τα ζυμαρικά φτιάχνονταν από λεπτά φύλλα σιταριού και ψιλοκομμένα λαχανικά. Η σούπα με βότανα ήταν θρεπτική, καταπραϋντική και βοήθησε να ξεπαγώσουν οι ντόπιοι. Στην πραγματικότητα, έμοιαζαν με το ίδιο σχήμα και μέγεθος που βλέπετε στα κινέζικα εστιατόρια σήμερα.
Αν και τρώγονται στην Κίνα εδώ και αιώνες, τον 13ο αιώνα εξοικειώθηκαν οι Τούρκοι έμποροι μαντί ζυμαρικά στη Μογγολία. Θύμιζαν παραδοσιακά κινέζικα: ένα λεπτό ζαχαροπλαστείο γεμάτο με κρέας και λαχανικά, στη συνέχεια στον ατμό, που συχνά σερβίρεται με σκόρδο και γιαούρτι, τουρσί λάχανο ή αγγούρι. Οι Τούρκοι τους πήγαν πίσω στη Μέση Ανατολή και από εκεί έφτασαν στη Δυτική Ευρώπη, όπου κάθε χώρα δημιούργησε τη δική της εκδοχή. Οι Ιταλοί εισήγαγαν για πρώτη φορά την έννοια των ζυμαρικών με τα ελαφριά ζυμαρικά τους με βάση την πατάτα κάπου τον 15ο αιώνα. Δυστυχώς για τον εξερευνητή Μάρκο Πόλο, ο οποίος έζησε αρκετές εκατοντάδες χρόνια πριν, έχασε αυτό το υπέροχο ιταλικό πιάτο και αναγκάστηκε να περιορίσει την κατανάλωση ζυμαρικών σε ταξίδια στην Κίνα. (Μακρύς δρόμος μέχρι το φαγητό σε πακέτο.) Τα ζυμαρικά και τα ραβιόλια Tortellini, παρόμοια με τα κινέζικα wonton, δημιουργήθηκαν τελικά.
Υπάρχουν πολλές ποικιλίες ζυμαρικών στην Ινδία που διαφέρουν ανά περιοχή, παραδοσιακά φεστιβάλ και θρησκευτικά φεστιβάλ. Υπάρχουν επίσης πολλά είδη και μέθοδοι παρασκευής στην Αφρική, από χώρα σε χώρα. Οι ισπανικές empanadas αγαπούνται σε πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής, συμπεριλαμβανομένου του Μεξικού και της Καραϊβικής. Μπορούν να τηγανιστούν ή στον ατμό, με γλυκές ή αλμυρές γεμίσεις. Οι Άγγλοι και οι Ιρλανδοί τα προσθέτουν συνήθως στα μαγειρευτά. Στην Τσεχία και σε άλλες σλαβικές χώρες, τα πιο δημοφιλή είναι τα ζυμαρικά ψωμιού, τα οποία φτιάχνονται από ζύμη μαγιάς, σχηματίζοντας ένα μεγάλο ζυμαρικό σαν μπάλα ποδοσφαίρου και βράζονται μέχρι να μαλακώσουν. Ελαφριά και νόστιμα, σερβίρονται με σάλτσα ή ξινολάχανο. Οι ντάμπλινγκ φρούτων, ένα αγαπημένο επιδόρπιο ή σνακ, φτιάχνονται τυλίγοντας τη ζύμη γύρω από ένα δαμάσκηνο ή βερίκοκο και βράζετε μέχρι να γίνουν, στη συνέχεια προσθέτετε λιωμένο βούτυρο, κανέλα, ζάχαρη και σερβίρετε ζεστό.
Για τους αποίκους, τα ζυμαρικά, με τη μία ή την άλλη μορφή, ήταν ένας εύκολος τρόπος για να διαφοροποιήσουν τις σούπες και τα μαγειρευτά. Και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι ακόμη και οι Ινδιάνοι ιθαγενείς της Αμερικής είχαν κάποια μορφή προ-αποικιακής εγκατάστασης, πιθανώς φτιαγμένη από καλαμποκάλευρο. Μπορούσαν να πάρουν σχεδόν οποιοδήποτε κρέας ή λαχανικό, να το κόψουν, να το τυλίξουν σε ζύμη ή παλιό ψωμί και να το ρίξουν σε ένα καζάνι που βράζει πάνω από την εστία. Καθώς χιλιάδες μετανάστες κατέκλυσαν τη Νέα Υόρκη, έφεραν μαζί τους τις δικές τους παραδοσιακές συνταγές και εκδοχές, μετατρέποντας το χωνευτήρι της χώρας σε ζυμαρικά. Στη Μεσοδυτική και Νότια, όπου το κοτόπουλο ήταν άφθονο και το κυριακάτικο δείπνο ήταν παράδοση, το κοτόπουλο και τα ζυμαρικά πήραν το επίκεντρο μετά από ένα πρωινό στην εκκλησία. Αυτό το δημοφιλές πιάτο εξακολουθεί να το απολαμβάνουν εκατομμύρια άνθρωποι και είναι τόσο παραδοσιακό όσο η μηλόπιτα ή τα μηλόπιτα. Είναι πολύ πιθανό ότι ο καλοφαγάς πρόεδρος Τόμας Τζέφερσον απολάμβανε κυριακάτικα δείπνα με κοτόπουλο και ζυμαρικά στον Λευκό Οίκο, καθώς και στο σπίτι του στο Μοντιτσέλο.
Πολλά εστιατόρια και πόλεις σε όλη τη χώρα γιορτάζουν την εβδομάδα Dumpling και ολόκληρα εστιατόρια τα αναφέρουν στα ονόματά τους. (Το Dumpling House είναι ένα δημοφιλές εστιατόριο στα προάστια του Σικάγο, που φιλοξενεί μεγάλο αριθμό Σλοβάκων και Γερμανών απογόνων.)
Αν υπάρχει ένα κοινό φαγητό που ενώνει όλο τον κόσμο, τότε αυτό πρέπει να είναι τα ζυμαρικά. Άρα οι άνθρωποι των σπηλαίων ξεκίνησαν την τάση; Ή ήταν Κινέζοι; Εσύ αποφασίζεις. Οι Ιάπωνες το είπαν καλύτερα: «Τα ζυμαρικά είναι καλύτερα από τα λουλούδια».